Art de la table
Με το πέρασμα των χρόνων αποδέχθηκα το γεγονός ότι στην
κουζίνα της μαμάς, δεύτερη μαγείρισσα δεν χωρά και συμβιβάστηκα με την
αποκλειστικότητα του art de la table κατά την προετοιμασία του οικογενειακού
χριστουγεννιάτικου γεύματος.
Το στρώσιμο του τραπεζιού χρειάζεται φαντασία, χιούμορ
και παράβλεψη του savoir-faire για ένα ανατρεπτικό αποτέλεσμα που προκαλεί το
ενδιαφέρον.
Προτιμώ την πιο casual εκδοχή του κλασσικού τραπεζομάντηλου,
τα runners (τραβέρσες) με γερές δόσεις χρώματος ή μοτίβα που κλέβουν την
παράσταση και αποτελούν τον καμβά για μία ξεχωριστή σύνθεση στη μέση του
τραπεζιού.
Μικρές δόσεις χιούμορ συνυπάρχουν αρμονικά με τα υπόλοιπα
κλασικά διακοσμητικά στοιχεία του τραπεζιού και απογειώνουν τη γιορτινή
διακόσμηση.
Απολαμβάνω τις αυτοσχέδιες συνθέσεις, όπου η καλλιτεχνική
ανάμειξη αντικειμένων (κεριά, βάζα, στολίδια) και φρέσκων, εποχιακών λουλουδιών
καταλήγει πολλές φορές σε ανορθόδοξες αντιθέσεις.
Ένα μεγάλο μοντέρνο διακοσμητικό πιάτο σε ρόλο sous-plat
(χρησιμοποιείται ως βάση για το πιάτο του κυρίως φαγητού και δεν μετακινείται
καθ’ όλη τη διάρκεια του γεύματος) συναντά το σερβίτσιο της γιαγιάς σε μία
πρωτότυπη μίξη του παλιού με το μοντέρνο και του καθημερινού με το πολυτελές.
Χειρόγραφες, αυτοσχέδιες ονομαστικές καρτέλες βάζουν την
τελευταία προσωπική πινελιά στο τραπέζι, ενώ βοηθούν τους καλεσμένους να βρουν
τη θέση τους και να νοιώσουν μοναδικοί.