As we were casually
walking down the lanes of Chania island, my sister asked me if I liked the
latest book of Alki Zei, "With a Faber Pencil Number Two".
Youth, passionate love,
wars, ideals, artistic concerns, a well sharpened Faber No2 pencil, friends
like Dido Sotiriou, Georges Sari, Andreas Empirikos, Marios Ploritis, Manos
Hadjidakis and Karolos Koun, in Athens, in the early 1940s, compose compelling stories from
Alki Zei’s life, given by the writer’s distinctive writing voice and so
familiar to us from her other books like "Wildcat under Glass", "Achilles’ Fiancée", "Petro’s War", as well
as many more books that have been on our childhood nightstand. We both –
sisters - agreed on the simplicity of the narrative. Events from the occupation
of Greece unfold with a cinematic vividness, like the stories we heard from our
own grandmother.
Of course I liked Alki Zei’s latest book, "With a Faber Pencil Number Two". Who would not want to live such an exciting life! I look back with great nostalgia at my parents’ library to reread my well loved book "Wildcat under Glass" and I am thinking how much I miss my own grandmother….
Of course I liked Alki Zei’s latest book, "With a Faber Pencil Number Two". Who would not want to live such an exciting life! I look back with great nostalgia at my parents’ library to reread my well loved book "Wildcat under Glass" and I am thinking how much I miss my own grandmother….
Have a good read and a
wonderful weekend!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Στο κομοδίνο μου
Καθώς
περπατάμε ανέμελα στα σοκάκια των Χανίων, η αδερφή μου με ρωτά αν μου άρεσε το
τελευταίο βιβλίο της Άλκη Ζέη, "Με Μολύβι Φάμπερ Νούμερο Δύο".
Νιάτα, παθιασμένοι έρωτες, πόλεμοι, ιδανικά, καλλιτεχνικές ανησυχίες, ένα καλά ξυσμένο μολύβι Φάμπερ Νο2, φίλοι, όπως η Διδώ Σωτηρίου, η Ζωρζ Σαρρή, ο Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Μάριος Πλωρίτης, ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Κάρολος Κουν , στην Αθήνα του 40, συνθέτουν συναρπαστικές ιστορίες από τη ζωή της Άλκη Ζέη, δοσμένες με τη δική της τόσο γνώριμη γραφή, τόσο από το "Καπλάνι της Βιτρίνας", την "Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα", "O Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου", αλλά και πολλά ακόμα βιβλία της συγγραφέα, που πέρασαν πριν αρκετό καιρό από το κομοδίνο του νεανικού μας δωματίου. Και οι δυο – αδερφές - συμφωνούμε στην απλότητα της αφήγησης, που όμως με κινηματογραφική ζωντάνια ξετυλίγει γεγονότα από την Κατοχή, σαν να τα ακούμε τα χείλη της δικιάς μας γιαγιάς. Όπως η ίδια, η Άλκη Ζέη, λέει: "Ακόμα και σήμερα τα εγγόνια μου, ο Αντουάν κι η Άννα -22 και 26 ετών-, με βάζουν να τους λέω την ιστορία με το Κουτοκούλι που ήθελε από τα δέκα του χρόνια να γίνει συγγραφέας, κι άρχισε γράφοντας γράμματα στις υπηρετριούλες της πολυκατοικίας για τους αγαπημένους τους με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο, πάνω στο μαρμάρινο τραπέζι της κουζίνας." (σελ. 386)
Φυσικά
και μου άρεσε το τελευταίο βιβλίο της Άλκη Ζέη , "Με Μολύβι Φάμπερ Νούμερο Δύο",
άλλωστε ποιός δε θα ήθελε να ζήσει μία τόσο συναρπαστική ζωή! Μάλιστα, με
μεγάλη νοσταλγία ανατρέχω στη βιβλιοθήκη του πατρικού μου για να ξαναδιαβάσω το
αγαπημένο "Καπλάνι της Βιτρίνας" και σκέφτομαι πόσο μου λείπει η δικιά μου
γιαγιά….
