Στο κομοδίνο μου
Η απήχηση του βιβλίου, όμως ξεπερνά τα γεωγραφικά όρια της Μεγάλης Βρετανίας, καθώς ασυναίσθητα κάνω συνειρμούς με την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της Ελλάδας του Μνημονίου – το σημερινό πλιάτσικο του ελληνικού πλούτου.
Βιώνουμε μία εποχή που κάθε βεβαιότητα κλονίζεται και
νιώθω την ανάγκη, περισσότερο από ποτέ, να ακούσω ανθρώπους να μιλούν με
ειλικρίνεια. Έτσι λοιπόν, από τη φετινή λίστα της καλοκαιρινής μου ανάγνωσης,
ξεχώρισα 2 βιβλία για την ωμή ειλικρίνεια με την οποία περιγράφουν
κοινωνικοπολιτικές καταστάσεις, μεταφέρουν σκέψεις και ιδέες - για κάποιους ιδιαίτερα
αιχμηρές- , που ίσως και να σοκάρουν.
{1} What a Carve Up! / Τι Ωραίο
Πλιάτσικο! :
Μέσα από την ιστορία μίας Βρετανικής, πολυπρόσωπης, μεγαλοαστικής
οικογένειας που στοχεύει στην αδυσώπητη οικονομική εξουσία και περιλαμβάνει μία
εκκεντρική γριά, ένα στοιχειωμένο αρχοντικό, ένα συγγραφέα που καλείται να
γράψει τη βιογραφία της οικογένειας, εγκλήματα που θυμίζουν Αγκάθα Κρίστι και
σκηνές δανεισμένες από κινηματογραφικές ταινίες, αποτυπώνεται ευφάνταστα, με
μεγάλη οξυδέρκεια, αλλά και χιούμορ η κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα της
Βρετανίας της Θάτσερ.
Η απήχηση του βιβλίου, όμως ξεπερνά τα γεωγραφικά όρια της Μεγάλης Βρετανίας, καθώς ασυναίσθητα κάνω συνειρμούς με την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της Ελλάδας του Μνημονίου – το σημερινό πλιάτσικο του ελληνικού πλούτου.
"If imagination’s the lifeblood of the people and
thought is our oxygen, then his job’s to cut off our circulation and hers is to
make sure that we all stay dead from the neck up. And so they sit at home
getting fat on the proceeds and here we all are. Our businesses failing, our jobs disappearing, our
countryside choking, our hospitals crumbling, our homes being repossessed, our
bodies being poisoned, our minds shutting down, the whole bloody spirit of the
country crushed and fighting for breath. I hate the Winshaws Fiona. Just look
what they have done to us. Look what they’ve done to you" σελ. 413
Ένα απολαυστικό, βαθιά πολιτικό μυθιστόρημα με εξαιρετική
πλοκή, που δεν ήθελα να αφήσω από τα χέρια μου στις διακοπές καθώς μπλέκονται
με μαεστρία οι ζωές των χαρακτήρων, οι οποίοι γίνονται εκφραστές της Βρετανικής
κοινωνίας της εποχής, ενώ τελειώνει με απίστευτες ανατροπές "…. because there comes a point where greed and madness can no longer be told apart" / "…. γιατί έρχεται μία στιγμή
όπου απληστία και παραφροσύνη γίνονται ένα και το αυτό και δεν μπορείς πια να τις
ξεχωρίσεις" σελ. 493
{2} Γράμμα σ’ ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ:
Ένα βιβλίο για όλες εμάς που δε διστάζουμε να
αναρωτηθούμε αν πρέπει να φέρουμε στη ζωή παιδιά σε έναν κόσμο τόσο σκληρό,
όπου "….οι στιγμές χαράς είναι σύντομες
παρενθέσεις που πληρώνονται με βαρύ αντίτιμο" σελ.7
Μία ανύπαντρη, εργαζόμενη γυναίκα που μένει αναπάντεχα
έγκυος βάζει το δίλημμα να δώσει τη ζωή ή να την αρνηθεί. Με πολύ θάρρος παραδέχεται ότι δεν φοβάται την
κοινωνική κατακραυγή, δεν φοβάται το Θεό, δε φοβάται τον πόνο, αλλά μήπως το
παιδί της κάποτε την κατηγορήσει: "Ποιος σου
ζήτησε να με φέρεις στον κόσμο, γιατί με έφερες γιατί;" σελ.7
Με συντάραξε, αλλά ταυτόχρονα με συνάρπασε η ωμή
ειλικρίνεια με την οποία η Oriana Fallaci περιγράφει τις συναισθηματικές διακυμάνσεις της
μέλλουσας μητέρας, την αντίδραση του κοινωνικού περίγυρου και το ψυχισμό του μέλλοντα
πατέρα μέσα από ένα γράμμα που γράφει η μέλλουσα μάνα στο αγέννητο παιδί της.
Αγάπη και μίσος, χαρά και οργή, πίκρα, απόγνωση και ελπίδα εναλλάσσονται σε ένα
βιβλίο που αφιερώνεται από μια ασυμβίβαστη, θαρραλέα γυναίκα σε όλες τις γυναίκες.
Καλή Ανάγνωση!
