Στο κομοδίνο μου
Η Παγωμένη Πριγκίπισσα : Ένα ατμοσφαιρικό χειμωνιάτικο τοπίο σε ένα ψαροχώρι της Σουηδίας, ένα πτώμα μιας γυναίκας, το οποίο ταράσσει την άχρωμη καθημερινότητα ενός μελαγχολικού ντετέκτιβ και μία δυναμική ηρωίδα, η οποία λύνει εγκλήματα και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το alter ego της συγγραφέα, συμμετέχουν στην πλοκή και εξάπτουν τη φαντασία.
Ένα αστυνομικό βιβλίο που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μου από την αρχή μέχρι το τέλος, καθώς η μυθοπλασία δεν εστιάζεται μόνο στο γρίφο και στην ανατροπή, αλλά και σε μία σειρά από χαρακτήρες της ιστορίας, που αναδύουν χαρακτηριστικά της Σουηδικής κοινωνίας, άγνωστα σ’ εμένα.
Δεν ξέρω αν η Camilla Lackberg αποτελεί την μοντέρνα εκδοχή της Αγκάθα Κρίστι, όμως ανυπομονώ να ξανασυναντήσω τους ήρωες της στo επόμενό της βιβλίο, "Ο Ιεροκήρυκας".
Αδιάκριτες, κλεφτές ματιές σε βιβλία αφημένα σε ξαπλώστρες λουομένων, αλλά και στα χέρια συνταξιδιωτών μου σε λεωφορεία, αεροπλάνα και τρένα με βοηθούν να καταλάβω γιατί γίνεται τόσος λόγος τελευταία περί αστυνομικών μυθιστορημάτων, που φαίνεται να έχουν κάνει δυναμικό comeback στο χώρο του βιβλίου και να διεκδικούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις προτιμήσεις του αναγνωστικού κοινού.
"Αποτελούν ένα υποδεέστερο λογοτεχνικό είδος"; "Διαβάζουμε λογοτεχνία ή απλώς απολαμβάνουμε ένα γρίφο;" "Αν έλειπε ο γρίφος τί θα έμενε;" Η μητέρα μου με προτρέπει να αφήσω για λίγο κατά μέρος τις βαθυστόχαστες σκέψεις και να αφεθώ στην αγωνία του μυστηρίου ενός "ταλαιπωρημένου" βιβλίου που έχει κάνει τον γύρο των ελληνικών νησιών περνώντας το καλοκαίρι από χέρι σε χέρι σε θείες, θείους, αδέρφια, ξαδέρφια, φίλους, φίλες…
Η Παγωμένη Πριγκίπισσα : Ένα ατμοσφαιρικό χειμωνιάτικο τοπίο σε ένα ψαροχώρι της Σουηδίας, ένα πτώμα μιας γυναίκας, το οποίο ταράσσει την άχρωμη καθημερινότητα ενός μελαγχολικού ντετέκτιβ και μία δυναμική ηρωίδα, η οποία λύνει εγκλήματα και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το alter ego της συγγραφέα, συμμετέχουν στην πλοκή και εξάπτουν τη φαντασία.
Ένα αστυνομικό βιβλίο που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μου από την αρχή μέχρι το τέλος, καθώς η μυθοπλασία δεν εστιάζεται μόνο στο γρίφο και στην ανατροπή, αλλά και σε μία σειρά από χαρακτήρες της ιστορίας, που αναδύουν χαρακτηριστικά της Σουηδικής κοινωνίας, άγνωστα σ’ εμένα.
Δεν ξέρω αν η Camilla Lackberg αποτελεί την μοντέρνα εκδοχή της Αγκάθα Κρίστι, όμως ανυπομονώ να ξανασυναντήσω τους ήρωες της στo επόμενό της βιβλίο, "Ο Ιεροκήρυκας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου